Merhaba Alexandra! Davetimi kabul ettiğiniz için teşekkür ediyorum. Sizi biraz daha yakından tanıyabilir miyiz?

Merhaba Deniz, beni platformunuzda yer alan sanatçılardan biri olmaya davet ettiğiniz için şimdiden teşekkür etmek isterim. Sanat kariyerime profesyonel bir klasik dansçı olarak Paris Opera Bale Okulu'nda, ardından Madrid'de Victor Ullate’de, Marsilya'da Roland Petit’de ve bitirişi de Londra'da İngiliz Ulusal Balesi'nde yaparak başladım. Tüm bu yıllar boyunca seyahat ettim ve farklı kökenlerden, geçmişlerden gelen dansçılarla dünyanın en güzel sahnelerinde performans sergileme şansı buldum. 20’li yaşlarında bir oyuncu olarak kapasitemi keşfetmek istedim ve oyunculuk mesleğini öğrenmek için farklı teknikler üzerine eğitim aldım. Çok çabuk fark edilecek, televizyon, ardından sinema ve tiyatro için ilk iş sözleşmelerimi alabilecek kadar şanslıydım. Buna paralel olarak, bulundukları yapımlarda başrol oynayan bazı oyuncular için yapma şansını bulduğum dublaj sanatına yöneldim. Şu anda Théâtre de la Ville'nin yöneticisi Emmanuel Demarcy Mota tarafından oluşturulan “Hayali” adlı grubun bir parçasıyım. Bugüne kadar farklı uluslardan müzisyenler, dansçılar ve oyuncular dahil olmak üzere 100'den fazla sanatçı bu topluluğun bir parçası. Gerek telefon üzerinden, gerekse bilfiil bir araya gelerek şiirsel istişareler şeklinde beklenmedik bir değişim sunuyoruz.

Bu, Fransa’daki mevcut sağlık durumu nedeniyle hükümetin geçen yılın Ekim ayından bu yana tüm kültürel mekanları kapatmaya zorladığı dönemde halk ile bağımızın devam etmesi anlamına geliyor.

 

Fransız tiyatrosunun dünü ve bugünü hakkında sorular sormak istiyorum. Fransız tiyatrosunu geçmiş, bugün ve gelecek açısından nasıl değerlendiriyorsunuz?
 

Mevcut durum, Fransa'daki kültür dünyasını her halükarda şimdiye kadar tasavvur edilemez olduğunu düşündüğümüz yeni bir duruma, yani tüm sanatsal eylemi kilitlemeye ve nihayetinde onu görünmez kılmaya zorladı. Sanatın toplumumuz için "yaşamsal" olması meselesi gerçek bir tartışma haline geldi. Tiyatroların ve kültürel mekanların kapatılması, çok sayıda sanatçıyı, teknisyeni ve eğlence işçisini çok tehlikeli bir duruma soktu. Gösterilerin ve oyunların kurtarılması gibi sorun gidermeye yönelik çözümler düşünüldü, ancak halk bu yeni öneriye her zaman bağlı kalmıyor, sanatçıların kendilerini boş bir odanın önünde bulma konusundaki hayal kırıklıklarından bahsetmiyor. Esas olan insanlardır. Bu nedenle, önceki yıllardan farklı olarak, tiyatronun artık daha sıkı sağlık önlemleri, elbette zorunlu maskenin takılması ve daha az kapasite ile salgına uyum sağlamak zorunda kalacağını görüyoruz. Sunulan gösterilerin süresi, sahnedeki sanatçı sayısı, bir tiyatro eserinin üretimine yansıması olabilir. Halkla bağı sürdürmek için önümüzdeki yıllarda yeni sanatsal formların ortaya çıkacağını düşünüyorum, ancak olabilecek en uygun sağlık koşullarında. Çünkü virüslerle yaşamayı öğrenmek zorunda kalınacak gibi görünüyor. Ve bu gerçekten bir yenilik.

​

Hatırla Sevgili adlı televizyon dizisindeki küçük deneyiminizin bir parçası olarak, televizyon dizisi yapma tekniği ve Türk sanatçıların sanatsal yaklaşımları hakkındaki gözleminizden bahseder misiniz?
 

2006 yılında "Hatırla Sevgili" dizisinin çekimlerinden bu yana televizyon yapımlarının koşullarının değiştiğini tahmin ediyorum, ama o zamandan beri sanatsal olduğu kadar teknik açıdan da kararlı ve angaje bir profesyonel ekibin olduğunu hatırlıyorum. Hepimiz, yorgunluk nedeniyle sırayla çalışmak zorunda kalan teknik ekip için bazen sürdürmesi zor olan çalışma programları ile çok emek harcadık. Ekibin çalışma kapasitesinden etkilendiğimi hatırlıyorum. Fransa'da da o sırada çekim yapıyordum ve daha planlı çalışma saatlerimiz vardı.

Oyunculara gelince, hepsi büyük bir profesyonellik gösterdi. Hepsini yetenekli buldum, rollerine yatırım yaptım ve zaten çok gelecek vaat eden bir oyuncu olan Beren Saat'in başlangıcını çok iyi hatırlıyorum.
 

Hatırla Sevgili dizisinde kısa bir süre oynamanıza rağmen Türk seyircisi sizi henüz unutmadı. Oyuncular için "bellekte kalabilmeyi" neye bağlıyorsunuz?
 

"Hatırla Sevgili" gibi diziler, kuşaklar arası ve zamansız oldukları için dönemleri işaretler. Tarihsel gerçeklere ek olarak, zamanla devam eden aşk ve dostluk öyküleri vardır. Bunlar incelemekten zevk aldığımız destanlar. Ve hala hatırlanmaktan çok mutlu olduğumu itiraf etmeliyim. Dizinin hayranlarından hala birkaç mesaj alıyorum ve arkadaşlık, destek ifadeleri beni çok etkiliyor. Michèle karakteri, yıllara ve dizinin olay örgüsünün gelişimine rağmen varlığını sürdürdü.

 

Sizin için parçası olduğunuz en etkileyici proje neydi? Bu sizi hangi açıdan etkiledi?
 

Çekimler açısından Hatırla Sevgili'nin benim için en etkileyici deneyimlerden biri olmaya devam ettiğini düşünüyorum. 1960'ların sosyal ve kültürel bağlamı üzerine hassas araştırmalarla bir dönem çekimine katılmak ve Türkçe bilmezken Türkçe konuşan bir Fransız kadını oynamak gerçek bir meydan okumaydı. Ama Cansel Elçin, sahneleri tercüme ederek fonetik konusunda bana çok yardımcı oldu. Ve sette beni yöneten yönetmen de dahil olmak üzere oyuncular ve teknik ekiple rahatlıkla İngilizce iletişim kurdum.
 

Bugünlerde salgın dönemi koşullarında güncel sanat projeleriniz nelerdir?
 

Bir yıl boyunca pek çok sanatsal proje değiştirildi, ancak Paris'te Petit Montparnasse'de New York'taki St Ex oyununda sahne alma şansım olacak. Ünlü havacı ve özellikle Küçük Prens'in yazarı Antoine de St Exupéry'nin karısını oynuyorum. Aralık ve Ocak aylarında prova yaptık, oyun hazır ama salgına bağlı nedenlerden dolayı 2020 Ekim ayından bu yana tüm salonlar kapalı. Kültürel mekanların yeniden açılışının Eylül 2021'de yapılacağına inanıyoruz. Yine de umuyoruz.
 

Şu anda şehir tiyatrosuyla da çalışıyorum ve “Hayali” grubu ile telefon vasıtasıyla şiirsel istişarelerde bulunuyorum. Halkla bir bağ kurmaya devam etmek için mücadele eden Emmanuel Demarcy Mota tarafından yönetilen güzel bir proje bu. Önümüzdeki aylarda programıma çekimler de eklenebilir ... ve bunların içinde neden Türkiye'de tekrar çekim yapma durumu olmasın? Bu harika olur!