Gaëlle Fonlupt

VARDIR

​o göz vardır

ışığın kıyısında

dişlerini takırdatan

o ağız vardır bilmenin eşiğinde

ekmekten önceki tadı  

​bir yeraltı göğü vardır

ve kışın aciliyeti

ovayı açmakta olan

ve bizi yaşayanların sofrasına

boylu boyunca uzatan o sürgün zamanı vardır

avuçlarımdaki çizgilerin

yavaşça —kökler—

seninkilere uzandığı

​her kahkahada

ısırma arzusu vardır

gözlerin ötesindeki o ufku

hep merkezde mesken tutarsın sen

sessizliğin kızardığı yerde

​sen varsın

saatlerimi yakan — yaşıyorum

& IL Y A

​Il y a cet œil

qui claque des dents

au bord de la lumière

cette bouche au seuil de savoir

le goût avant le pain

​il y a un ciel souterrain

et l'urgence de l'hiver

ouvrant la plaine

qui nous allonge

sur la table des vivants

​il y a ce temps d'exil

où les lignes de ma main

lentement — racines —

s'étirent dans les tiennes

​il y a l'envie de mordre

à chaque rire

cet horizon au-delà des yeux

toujours au centre tu demeures

où le silence rougit

​il y a toi

brûlant mes heures — je vis