(…)

deniz! deniz!
aç onu, ölü adamdır bu,
dansçı, Siyahi, dansçı
tüm kadınların arasındaki aşk,
aç onu,
Yoksa zalim dişler
budayacak babayı
Tırmanacak yeniden
üstüne uçurumun
yukarıda olacak, orada
adamın parçaları
dans edecek çakıl taşları
orada, yukarıda
gıcırdayacak çıngıraklar
gebertecek kulak zarlarını halkın
yapışık bütün gece
yiyor
pörsüyor Ay, soluyor
hasta düşüyor
ayaklarına

deniz, aç o adamı
yoksa alacak kartal
kalbini adamın
toz edecek
berbat kokutarak
pastel
ailesi için kayalıkların
gün batımı örtüyor her yeri

ölü adam
titrek bir meşale
ayaklanmış bir cinsiyet
dalar önceden daldığı yere
toprak ana
ters çevrilmiş eteğiyle
aldı oğlunu
salladı beşiğini uzaklarda
avuttu onu
sessizliktir bu
soluklananı
çepeçevre saran

                                                         Hélène Sanguinetti
 

("Uçurumdan Düşmüş Ölü Adamın Şarkıları, 2", Domaine des glués, La lettre volée, 2017)