Valérie Rouzeau

TEKRAR

Bilinmiyor yüreği insanların Görünürlüğü öyle az ki bazen Yaralarlar içeride Bir trene binmek fena halde hazindir Sonunda kimse, hiçbir şey olmadığında Ne meleklerin fikri bilinir Ne su değirmenlerinin Bir büyük bardak rüzgar Ve gözlerin yağmur kaynağı ikram edilir Onlar gibi nasıl yaşanılır ihmal edilir Şarap verilir bir büyük kadeh Çocuklu bir evde gelecekte köpek Ayakkabı sesi çıkarır rıhtım Rıhtım, sesini çıkarır tekerlekli bavulların ve öncenin Rıhtım boş boş boş havada takılır ayakları Bir buluta kandım üzgünüm baylar bayanlar Benim için kimse kimliğinde sayısızsınız Ben ki sayısızım sizler gibi hiçim neredeyse Bir dost kadehi alalım öyleyse kötü bir tekli bir karavana yerine Ne karanlıkta, ne gündüz ne de şerefe dendiğinde biliriz Kendi kalbimizden başkasını Kavurucu güneş altında karaya ayak basacağız.

&

RÉPÉTITION

On ne connaît pas le cœur des gens Il est tant mal visible que parfois On cogne dedans Quelle misère de prendre le train Quand au bout il n’y a personne rien On ne sait pas l’avis des anges Non plus que des moulins à eau On se sert un grand verre de vent De source de pluie des yeux On ignore comment vivre comme eux On se sert un grand verre de vin Dans une maison avec enfants avenir chien Le quai fait des bruits de chaussures Le quai fait des bruits de valises à roulettes et des bruits d’avant Le quai est vide vide vide on bute dans l’air Pardon messieurs dames j’ai cru à un nuage Vous êtes innombrables qui ne m’êtes personne Je suis innombrable et comme vous presque rien Prenons donc un pot amical au lieu d’un pot au noir d’un mauvais coup On ne connaît pas d’autre cœur dans le noir que le nôtre et encore Ni dans le jour non plus alors à la bonne vôtre Et nous débarquerons sous le soleil battant.