Maud Thiria Vinçon

yitirdin aklını

su dövüyorsun değirmende

yemin ediyorsun iki sözcük arası

olmayacak bir daha bu

ve bu salt bir başlangıç:

kayalarda yarıklar çatlak duvarlar

sözcükler kaçıyor aklından

sen tutsakken dolanıp durduğun sürgününde

dilden yoksun bırakılmışken

bilinmeze göçüyorsun

artık tanıyamadığın

bilindik yere &

tu as perdu la boule

tu roules en pure perte

entre deux mots tu jures

ça n’arrivera plus

et ça ne fait que commencer

la faille des roches des murs

fissurées

les mots t’échappent

quand toi prisonnière de ton errance

déshéritée du langage

tu migres dans l’inconnu

le connu que tu ne reconnais plus