Antoine Simon

Bir gün

on iki yaşındaydın ya da on dört

aldın eline kalemi

beyaz sayfayı

bir kedinin tüylerini okşar gibi

bilmiyordun belki

yaşamın ta kendisiydi şiire dönüştürdüğün

yaşamın da olmadı bundan haberi

&

Un jour tu avais douze ou quatorze ans tu as pris ton stylo comme on caresse un chat la page blanche son pelage tu ignorais alors que c'est la vie soi-même que tu transformais en poème la vie non plus n'en a rien su