Manon Thiery

Bihaberim içinde bulunmadığım yüreklerden

uyuyanların kollarını kavuşturduğu yerdeki

mavi bahçelerden

taşıyorum sırtımda geçmişimin sözcüklerini

kırılgan çocuklar gibi

ki daha ziyade zayıftır çocuklar

tırnak kazıyor taşı

ve yok bunun yararı

toz eklemek tozuna

bitmek bilmeyen ipi çözme oyununun

bir dil

sahip olacak

uzunluğuna bu baharın

&

J’ignore tout des coeurs où je ne suis pas

des jardins bleus où ceux qui dorment ont les bras en croix

je porte sur mon dos les mots de mon passé comme des enfants fragiles

ils sont plutôt légers

l’ongle gratte la pierre et cela est inutile

ajouter de la poussière à la poussière de l’incessant jeu de délier

une langue qui aura la longueur

de ce printemps