Alexis Bernaut

Gecenin beni sakladığı yere inşa ettim kenti, 

doğduğumda

Kimse bilmedi. 

Kenti doğduğumda kurdum inşa ettim 

ya da gecedir bu kimsenin 

haberi yoktu ışıktan çünkü doğmuştum 

Gecenin bana ilk lisanın korlarını 

öğrettiği kent, eski bir morsu, 

Montparnasse Kulesi'nin kenarında 

Günü geldiğinde efendisi olacağım 

Bir yanlış anlamanın 

üzerine bina ettim kenti 

onu inşa etmemiştim 

Kent satmıştı beni 

konuşuyordu 

Sabahın gecesine konuşuyordu 

bir eski sevgilinin gecesine konuşur gibi

Korları bir lisanın

lisandan olma değildi bu korlar

sönmeye bırakırlar kendilerini

Sabahın ışığıyla

bir günü

kendi kentlerinin gecesini doğuran bir günü bir başka geceyitanımış adamların elleriyle sönmeye 

Sönüp gitmeye bırakıyorlar elleriyle

elimi tutmak isteyen adamların 

&

J’ai construit la ville à ma naissance, où la nuit m’avait caché.

Personne n’a su. J’ai construit la ville à ma naissance ou c’est la nuit personne n’a su pour la lumière parce que j’étais né

La ville ou la nuit m’apprit les braises du premier langage, un morse ancien, au flanc de la tour Montparnasse. Le jour venu j’en serai maître. J’ai construit la ville sur un malentendu je ne l’avais pas construite. La ville m’avait vendu. Elle parlait. Elle parlait à la nuit du matin comme d’un ancien amant. Braises d’un langage ces braises n’en étaient pas elles se laissent éteindre Par la lumière du matin éteindre par la main des hommes

Qui ont connu un jour une autre nuit qui font leur la nuit de la ville

La main des hommes qui voulait prendre la mienne.