Guillaume Richez

sıfırı tanırız ve birini kızgınlığın

kopuşların granitini

çehrende değişti manzara

kış geçiverdi solumun üzerinden

cep defterimde

yüzün aynaları ağırlaştırdığından beri

seni gülümserken görmediğim o orman var

alışılagelmiş

siyahım var

yoksul bir sessizlik topladım üzerine senin

buharla söktüm

üzerimde

patırtısını ağzının & nous connaissons le zéro et le un de la colère

le granit des ruptures

sur ton visage le paysage a changé

l’hiver est passé sur ma gauche

dans mon carnet

il y a cette forêt que je ne t’ai pas vue sourire

depuis que ton visage ralentit les miroirs

j’ai

noir d’habitude

recueilli un silence pauvre sur toi

j’ai

décollé à la vapeur

le bruit de ta bouche sur moi